آبیــــتــــه – کافیست هوادار استقلال تهران باشید تا در همین چند سال گذشته همه نوع خوشی و تلخی را تجربه کرده باشید.از نایب قهرمانی در هفته آخر و تقدیم جام به رقیب سنتی گرفته تا بدست آوردن جام در آخرین هفته.از بردهای پی در پی مقابل پرسپولیس و شکست در عین ناباوری در 10 دقیقه آخر.
چنین لحظاتی همیشه خاطره انگیز بوده و خواهند بود.لحظاتی که تا بحث از تیم محبوبتان میشود به یاد می آورید.اما خاطراتی هستند که نه در میدان بازی بلکه در حاشیه اتفاق می افتند و همان شیرینی و تلخی را بر جای میگذارند.
چند سال پیش استقلال تهران مقابل تیم امیر قلعه نویی که سرمربی مس کرمان بود صف آرایی کردند تا حساسیت اش به اوج برسد.استقلال تهران در کرمان به مس باخت تا قلعه نویی نتیجه ای عالی بگیرد و سر از پا نشناسد.اما چیزیکه این شکست را به کام آبیها تلخ تر کرد مشت گره کرده ژنرال سابق ارتش آبیپوش بود که به سوی هواداران میلیونی استقلال نشانه رفته بود.لحظه ای که پس از سالها یاد آوری اش خاطره ای تلخ برای استقلالیهاست.
این مشت نه تنها هواداران استقلال را ناراحت کرد,باعث خوشحالی هواداران رقیب سنتی هم شد و کار به جایی رسیده است که اگر از دوست قرمز خود از آن مشت بپرسید با لبخند استهزا آمیز از آن به عنوان یک حرکت زیبا یاد خواهد کرد !!!
حرکتی که هنوز هم یادآوری اش توسط قرمزها باعث سرافکندگی میشود.
سالها گذشتند و فرهاد مجیدی بنا به دلایلی نامعلوم از استقلال جدا شد و به الغرافه قطر پیوست.پس از ماهها دوری از بازی در ورزشگاه آزادی فرهاد هم به دیار شیرین بازگشت و مقابل قرمزها ایستاد.
مچ بند آبی بر دست فرهاد خود موید این بود که فرهاد اگر گلی بزند آتشی به رنگ آبی برپا خواهد کرد.دقیقه 72 بود که داور به اشتباه فرهاد را از میدان بازی اخراج کرد تا قرمزها از شادی در پوست خود نگنجند و فحشها را به سوی فرهاد نثار کنند.
در همین لحظات بود که فرهاد خاطره ای بیاد ماندنی برای هر هوادار استقلال رقم زد.پیراهن زرد الغرافه را از تن در آورد و رنگ آبی را به رخ 96 هزار قرمز حاضر در ورزشگاه کشید تا فریاد خشمشان بر آید.اما این پایان کار نبود.جواب فرهاد به پرسپولیسیها مشتی نبود که آنان را خوشحال و استقلالیها را سرافکنده کند.چهار انگشت خود را به سویشان گرفت تا یادآوری کند تور دروازه قرمزها بارها بدست فرهاد تیشه بر دست پاره شده.
این حرکت چنان کوبنده بود که میتوانید بعد از چند سال 4 انگشت فرهاد را به دوست قرمز خود یادآوری کنید تا ببینید رنگ چهره اش به رنگ تیم محبوبش درخواهد آمد.
به افتخار چهار انگشت که برای استقلال بود,نه مشتی که بر استقلال.
به افتخار هواداری که برای استقلال هورا میکشد,نه هواداری که بر استقلال.